.jpg)
Οι online πλατφόρμες επικοινωνίας (συνολικά αναφερόμενες ως "Zoom") επιτρέπουν την άνετη λειτουργία διαφόρων πτυχών της ζωής μας. Ωστόσο, μπορούν να επηρεάσουν την αυτο-αντίληψή μας, δηλαδή τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτόν μας και ειδικά την εξωτερική μας εμφάνιση. Έχει παρατηρηθεί αύξηση στον αριθμό των ατόμων που, λόγω της εμφάνισή τους στο Zoom, αναζητούν ιατρική βοήθεια από έναν πλαστικό χειρουργό για να διορθώσουν προβλήματα που έχουν ή νομίζουν ότι έχουν, ιδίως για τη θεραπεία της ακμής, των ρυτίδων, της μύτης ή κάποιας ασυμμετρίας του προσώπου. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη των τάσεων αναζήτησης στην Google κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού, οι λέξεις "ακμή" και "τριχόπτωση" γίνονται όλο και πιο συχνές στο ηλεκτρονικό περιβάλλον αναζήτησης πληροφοριών. Αυτή η τάση προκαλείται λόγω του ότι η ακμή και η τριχόπτωση είναι κοινά συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης, ψυχολογικές καταστάσεις που ήταν κοινές ιδίως κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Είναι πιθανό ότι αυτή η τάση μπορεί επίσης να οφείλεται στο ότι παρακολουθούμε τακτικά τον εαυτό μας σε βιντεοδιασκέψεις και δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στην εμφάνισή μας.
Πριν το Zoom και τις άλλες διαδικτυακές πλατφόρμες επικοινωνίας, οι χρήστες των Social Media χρησιμοποίουσαν selfies συνδυάζοντας μια ποικιλία εφαρμογών επεξεργασίας φωτογραφιών για την παραγωγή φιλτραρισμένων «εκδόσεων του εαυτού» τους. Έτσι εμφανίστηκε το ονομαζόμενο ως "Snapchat Dysmorphia", ένα φαινόμενο που περιγράφει την επιθυμία των ανθρώπων να μοιάζουν με τον επεξεργασμένο εαυτό τους και είναι η αιτία έντονων ανησυχιών διότι μπορεί να προκαλέσει ψυχικές αναταράξεις. Έχει παρατηρηθεί ότι όταν αυξάνεται ο χρόνος που ένα άτομο αφιερώνει στα κοινωνικά δίκτυα, αυτό συνδέεται με αύξηση της «σωματικής απογοήτευσης», δηλαδή της απογοήτευσης που νοιώθει κάποιος λόγω της αντίληψης που έχει για το σώμα του. Σε αντίθεση με τις επεξεργασμένες selfies που βρίσκονται στα κοινωνικά δίκτυα, το Zoom δείχνει την αρετουσάριστη έκδοση ενός ατόμου. Λίγοι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με το να βλέπουν αυτή την έκδοση του εαυτού τους στην κάμερα κάθε μέρα. Αυτό μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στη σωματική δυσαρέσκεια και την επιθυμία να κάνουμε μια αισθητική χειρουργική επέμβαση. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να υποβληθούν σε ιατρικές διαδικασίες οι οποίες, είτε τις χρειάζονται πραγματικά είτε όχι, δεν είχαν περάσει από τον νου τους πριν βρεθούν στην ανάγκη να βρίσκονται μπροστά από μια οθόνη βιντεοκλήσεων καθημερινά για μήνες.
Γιατί λοιπόν οι κάμερες μας ενοχλούν τόσο πολύ; Στην πραγματική ζωή, δεν βλέπουμε ποτέ το δικό μας πρόσωπό να εκφράζει συναισθήματα, ούτε το συγκρίνουμε δίπλα-δίπλα με τα πρόσωπα άλλων ανθρώπων, κάτι που συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας βιντεοδιάσκεψης. Επιπλέον, ο φακός διαστρεβλώνει την εικόνα, αλλάζοντας την πραγματική εμφάνιση του ατόμου. Οι κάμερες των υπολογιστών, για να καταγράψουν σε πιο κοντινή απόσταση την ευρύτητα της εικόνας, διαθέτουν συνήθως πιο ευρυγώνιους φακούς από αυτόν που διαθέτει το ανθρώπινο μάτι, «δημιουργώντας» ένα πιο στρογγυλευμένα πρόσωπο, μια μεγαλύτερη ή παραμορφωμένη μύτη και μια μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ των ματιών. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι κάμερες δεν απεικονίζουν την πραγματικότητα με ακρίβεια. Άνδρες και γυναίκες, που περνούν υπερβολικό χρόνο στο Zoom, κάποιες ή πολλές φορές κρίνουν τον εαυτό τους άδικα, προκαλώντας την επιθυμία για επίσκεψη στον πλαστικό χειρουργό για θεραπείες που θα βελτιώσουν μικρές ατέλειες, τις οποίες βλέπουν ως μεγάλες ή αισθητικά ελαττώματα που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, δηλαδή το νέο φαινόμενο του "Zoom Dysmorphia".
